De kerstdagen zitten er alweer op, maar we zitten nog in de heerlijke twee weken van de kerstvakantie waarbij er net wat minder moet dan in normale weken. Zo zijn er deze week geen kinderen die naar de praktijk komen maar gebruik ik mijn tijd wel om terug te kijken en plannen te maken voor 2019.
Terug kijken doe ik dit jaar graag want het was op werkgebied zeker een mooi jaar. Steeds meer kinderen weten met hun ouders de weg naar mijn praktijk te vinden, of ouders met hun kinderen. Wat ben ik trots geweest op de kinderen die aangaven dat ze het echt anders wilden gaan doen en minder boos, bang, opvliegerig, terug getrokken of gevoelig wilden zijn. Ze wilden dit echt graag, want dat is uiteindelijk hoe het werkt met coachen. Je moet echt zelf willen en er zelf wat aan doen. Ik coach de kinderen en hun ouders slechts zodat zij het in de praktijk kunnen brengen. Ik laat hen tot inzichten komen met net dat beetje hulp wat ze op dat moment nodig hebben. Er was afgelopen jaar die jongen die heel vaak zo woedend was dat ouders niet meer wisten wat ze moesten doen, een meisje dat haar vinger op steken in de les zelfs te spannend vond, laat staan iets voor de klas presenteren. Die puber die op school steeds in de problemen kwam omdat hij altijd riep wat hij vond. De moeder met zoon die het niet meer zo gezellig hadden omdat er alleen nog maar strijd was. Twee pubers die meer wilden weten over hun manier van reageren. De leerling die het op school al Spaans benauwd kreeg als er begrijpend lezen gedaan moest worden en een meisje dat altijd riep dat ze gewoon echt niet kon rekenen en zo kan ik nog wel even door gaan. Allemaal zijn ze met zichzelf, hun gedachten en gewoonten aan de slag gegaan en kwamen ze erachter dat het anders kan. En dat andere gedrag gaf hen veel meer voldoening en zelfs soms veel beter cijfers. Wat ben ik trots op deze kinderen en tieners. Ze geloven weer in zichzelf en dat is het belangrijkste van alles!
Ik kijk ook terug op een jaar waarin ik de balans steeds weer aan het zoeken ben, naar het combineren van werken in de praktijk, bijscholing doen, voor de klas staan en een gezin draaiende houden met twee super leuke pubers. Ik kijk dan ook terug op een jaar waar zij met al hun leuke en soms minder leuke dingen mij elke dag laten leren over mijn eigen vak. Onze opvoeding analyseren en zoeken naar hoe het anders kan als ik merk dat iets niet lekker loopt. Stukken lezen over deze zeer enerverende puberteit en dan meteen uitproberen of het werkt of niet. En hoe zit het toch met dat motiveren voor school? Straffen of belonen of vooral in gesprek blijven zodat ik enigszins in de gaten blijf houden van wat er speelt? Wij kozen heel bewust voor het laatste om zo zelf ook wat rust te krijgen. Het praten met andere ouders over opvoeden en kijken hoe het anders kan, vind ik ook zo’n leuk stuk van mijn werk.
Mijn tweedaagse training “Omgaan
met kinderen, jongeren en verlies” was op werkgebied ook echt een
hoogtepunt. Ik heb daar zoveel geleerd over hoe ik kinderen en jongeren kan
ondersteunen en meteen ook mijn eigen verwerking onder de loep genomen. Want
zoals eerder gezegd, ik ben naast coach op dit gebied ook ervaringsdeskundige
en dat geldt ook voor verwerking na een scheidingssituatie.
Ook was het mooi afgelopen jaar op de diverse netwerkbijeenkomsten steeds weer
interessante mensen te ontmoeten, mensen waarmee ik heb besproken hoe we elkaar
kunnen ondersteunen bij het ondersteunen van kinderen en jongeren. Hoe kunnen
een mediator en ik samen een completer aanbod geven voor tijdens een scheiding?
Hoe fijn kan het zijn als een begrafenisondernemer mij kan aanbevelen als hij
in een situatie komt waar kinderen een steuntje in de rug nodig hebben voor de
verwerking van het verlies? En hoe gaaf is het dat de scholen uit de wijk ook
steeds meer doorhebben dat ik van waarde kan zijn voor de kinderen van hun
school?
Tja en dan vooruit kijken. Waar wil ik me volgend jaar nog meer op gaan richten, waar wil ik mezelf op gaan bijscholen of nascholen. Welke boeken wil ik begin 2019 echt gaan bestellen omdat ik die gelezen moet hebben. Ga ik iets doen met de opleiding tot Kindbehartiger, een training van traumaverweking, nog meer over pubers? Ik weet het nog niet zeker en als ik dat ook allemaal met jullie ga delen in dit blog wordt het wel een heel lang verhaal. Ben je nieuwsgierig geworden hoe dan voor mijn facebook, LinkedIn of website in de gaten. In het nieuwe jaar zal ik jullie op de hoogte brengen van wat het geworden is.
Maar voor nu; breng de 31ste een proost uit en vertel elkaar wat zo mooi was, of juist zeer moeilijk in 2018! En maak plannen voor 2019! Maar wel realistische plannen, plannen die je uit kan laten komen zodat je daar trots op kan zijn!
