Mooie kansen!

Ik vind het prettig om goed contact te hebben met de ouders van kinderen die bij mij in de praktijk komen voor coaching of ondersteuning. Ik bel en app wat af, zo blijf ik goed betrokken.

Zo had ik ook deze ochtend een moeder aan de lijn. Zij vertelde over een situatie waarbij haar zoon met een vriendje thuis aan het spelen was en er andere vriendjes voor de deur stonden om hem ook uit te nodigen om te spelen. Buiten. Het eerste vriendje gaf aan dat niet te willen, de jongen zelf had er eigenlijk wel zin in. Maar ja wat doe je in zo’n situatie? Nu gaat het hier om een hele sociale jongen met een zachtaardig karakter die niemand teleur wilde stellen en graag met iedereen speelt. Lastige situatie!

Maar wat ben ik blij dat dit soort situaties er weer zijn! Deze “lastige situatie” is zo’n mooi leermoment voor deze jongen en ook voor zijn vrienden. En dit soort leermomenten zijn precies datgene wat kinderen in de “Corona-tijd” gemist hebben. We komen er steeds meer achter dat kinderen in die periode echt even stil gestaan hebben wat ontwikkeling op sociaal vlak betreft. We hebben een tijd achter ons liggen van veel minder sociale activiteiten en dus veel minder kansen voor kinderen (en mensen) om deze ontwikkeling door te maken!
Ouders hebben de neiging om hun kinderen te beschermen voor alles wat moeilijk en lastig is, maar laten we proberen kinderen de kans te geven om te leren van lastige situaties en ze daar dus ook “fouten” in te laten maken. Fouten waar ze op kunnen reflecteren en bedenken of dit handig was of dat ze het volgende keer wellicht anders aanpakken.

En zoals zo mooi wordt omschreven in “How 2 talk 2 kids” is het goed om na zo’n situatie eens alleen maar te zeggen “Jeetje, dat was een lastige situatie voor je!” Soms is het dan verbazingwekkend hoe ze zelf gaan praten en met ideeën komen. Probeer maar eens!

Talent

Vandaag heb ik weer een geluksles gegeven van de Gelukskoffer. Het thema was “Talent.” Ik vind dat altijd een mooi thema! Ik stelde de leerlingen de vraag “Wat zijn jouw talenten?” en die stel ik nu ook aan jou. Kan jij ze nu zo opnoemen?
Regelmatig als ik kinderen vraag waar ze goed in zijn, zeggen ze rekenen, voetballen, turnen of een andere activiteit! Dat is natuurlijk erg fijn, maar als ik verder vraag naar meer persoonlijk talent, kwaliteiten dan blijft het stil.

Vandaag ging ik met deze kinderen ook op zoek naar andere talenten. Bijvoorbeeld behulpzaam zijn, goed kunnen troosten, vooruitdenken, plannen, verantwoordelijkheid, sterk, zacht of stoer en vele andere kwaliteiten. Het werd een mooie ontdekking waarbij ze zoveel verder kwamen dan tennis, atletiek en tekenen.

Waarom vind ik het zo belangrijk dat je kind daarvan op de hoogte is? Welke voordeel hebben kinderen als ze weten wat hun talenten zijn?
Als je je bewust bent van je talenten sta je steviger in het leven, je bent weerbaarder. Bij een tegenslag kan je meer aan, je gaat niet meteen bij de pakken neer zitten omdat er anderen dingen zijn die goed gaan of waar je goed in bent.
Ook heb je meer oog voor talenten van anderen wat je sociale vaardigheden bevordert. Je bent positiever en blijer.
Om je talenten te laten groeien heb je passie nodig. En passie brengt geluk in je leven.

En dat is wat we willen voor onze kinderen; dat ze gelukkig zijn! Moeten we ze dan behoeden voor al het naars? Nee zeker niet! Maar door ze dit mee te geven zullen ze Self-Efficacy ontwikkelen. Dit is de gedachte en de gewetenschap dat ze de vaardigheden hebben om als er iets tegen zit, dit aan te kunnen! Weerbaar, vertrouwen in zichzelf en geluk! Dat gunnen we toch ieder kind… ieder mens!

Ik heb deze kinderen de opdracht gegeven om de komende weken elkaar kwaliteiten naar elkaar te benoemen en nog meer op zoek te gaan naar hun eigen kwaliteiten. Misschien ook een leuke opdracht voor jou? Veel plezier ermee!

En mocht je dit lezen en je wilt bij jou op school ook gelukslessen van de Gelukskoffer, neem dan gerust contact met me op!

Nieuwsbrief 13


Op de valreep nog even een laatste nieuwsbrief van 2021! Een jaar waarvan we allemaal hoopten dat het weer “normaal” zou worden en dat leek ook gelukkig wel heel even zo te zijn, maar helaas. Een jaar waarbij heel veel teleurstellingen verwerkt moesten worden van allerlei dingen die niet door konden gaan en waar alternatieven voor bedacht moesten worden. En ik denk dat we dat wel met z’n allen hebben bewezen; we zijn creatief en veerkrachtig. En dat is wat ik toch ook merk bij veel kinderen. Ze leren om gaan met teleurstellingen en zijn veerkrachtiger dan we af en toe denken.
Op de valreep kreeg ik zelf helaas toch ook Corona en ben dankbaar dat ik alweer snel hersteld was en weer aan de slag kon. Maar ik kan niet ontkennen dat ik de isolatie, helemaal alleen zijn voor meerdere dagen, echt zwaar vond! Nu weer verder kijken. Kijken naar 2022…… en daar gaat deze nieuwsbrief over!

Alweer 4,5 jaar geleden zat ik bij de Kamer van Koophandel om Kindercoach Leidschenveen als bedrijf officieel te maken. In die 4,5 jaar zijn een hoop mooie dingen gebeurd, ben ik nieuwe uitdagingen aan gegaan en heb al heel veel kinderen en ouders weer een stukje verder op weg geholpen. In het begin moest ik natuurlijk wel wat aan naamsbekendheid doen maar nu na 4,5 jaar weten steeds meer ouders, scholen, begeleiders en nog veel meer mensen de weg naar mijn praktijk te vinden.

Dat worden er inmiddels zo veel dat ik al een tijdje met een wachtlijst werk en dat vind ik zowel fijn als niet fijn. Ik wil namelijk gewoon zo veel mogelijk kinderen ondersteuning bieden. In mijn vorige nieuwsbrief gaf ik al aan dat er daarom wat werkwijzen binnen mijn praktijk gaan veranderen.
Kinderen die vanaf 1-1-2022 starten aan een traject voor bijles en werken aan zelfvertrouwen komen 10 keer. In die 10 keer wil ik deze kinderen een boost geven zodat ze de achterstand die ze hebben opgelopen weer inlopen. Of bij het onderdeel dat ze niet onder de knie krijgen dit gaat altijd samen met werken aan zelfvertrouwen en werken aan een growth mindset. Na die 10 sessies wil ik dat ouders en leerkrachten het samen weer oppakken. In dit traject zal mijn contact met alle betrokken partijen natuurlijk net zo blijven als altijd. Ik hoop altijd dat leerkrachten ervoor open staan, want met elkaar bereiken we zoveel meer.
Daarnaast wil ik meer tijd gaan vrij houden en vrij maken voor coachingstrajecten. Nu komen er zoveel kinderen voor bijles en werken aan zelfvertrouwen dat ik weinig tijd meer over hou voor coaching en dat wil ik anders.
Op dit moment heb ik voor alle kinderen en hun ouders die op de wachtlijst stonden een mooi plekje gevonden. Ik vind het een fijn idee dat ik vanaf nu bij nieuwe aanmeldingen duidelijk tegen ouders kan zijn over de duur van de wachtlijst of kinderen zelfs meteen kan plaatsen.


Natuurlijk wil ik me in 2022 weer verder ontwikkelen op het gebied van coachen. Ik ga een cursus doen waarbij ik opgeleid word als trainer van het Vriendenprogramma. Ik leer daarbij mooie werkvormen om met kinderen en jongeren te werken aan een growth mindset, minder piekeren en angsten de baas te worden, weerbaarder te worden, spanningen aan te pakken en emotionele veerkracht op te bouwen. Dit programma is erkend door de World Health Organisation en door het Nederlands Jeugd Instituut als effectief en preventief programma.
Ik kan dit super goed inzetten als coach maar ik denk dat het ook zo’n meerwaarde is voor het basisonderwijs en dus mijn uren als leerkracht! Ik ga dit, na wat zelfstudie, doen op zaterdag 29 januari, heb er nu al zin in!


Ik sta weer helemaal open voor mooie nieuwe uitdagingen voor 2022. Het coachen zoals ik dat doe op Daltonbasisschool Waterland vind ik heel erg leuk en prettig. Het zijn korte trajecten van 3 tot 4 keer waarbij ik kinderen echt een zetje geef. Ik vind het mooi als ik van leerkrachten en ouders terug krijg, dat ze al zo snel een mooie verandering zien bij kinderen. Wat zou ik dat toch meer kinderen gunnen. Dus scholen….. benader me vooral om te kijken wat de mogelijkheden zijn! Ik heb nog wat tijd over.
Voor nu wens ik iedereen een mooie, liefdevolle kerst met hopelijk alle dierbare mensen om je heen. En laten we hopen dat 2022 een jaar wordt waarin we weer volop kunnen genieten van al het moois wat het leven te bieden heeft! Stay safe en Blijf blij.

Nieuwsbrief 11

Het is alweer juli, de vakantie staat voor de deur en dringt zich al aardig op in mijn hoofd. Tjee wat heb ik er zin in dit jaar. Even niks, de zon, een zwembad, een goed boek en heel goed gezelschap.

Het was weer een bijzonder schooljaar dat toch voorbij vloog. Dat komt natuurlijk ook omdat er weer altijd allemaal leuke kinderen en leuke uitdagingen op mijn pad zijn gekomen.
Zo heb ik me de afgelopen maanden erg bezig gehouden met “geluk!” Wat is geluk voor jou eigenlijk? Lees nu niet meteen door maar stel jezelf serieus deze vraag eens? Waar word jij gelukkig van? Ik heb een cursus gevolgd en mag mezelf nu ook gelukscoach noemen. Ik heb 7 lessen van De Gelukskoffer mogen geven op de Ichtusschool in Boskoop in groep 1 tot en met 4. Wat een mooie, bijzondere dingen heb ik daar meegemaakt. Mooi om te zien dat kinderen er zo open voor staan.

Nu er een heleboel subsidie voor het onderwijs is hoop ik natuurlijk dat meerdere scholen hun NPO-gelden niet alleen inzetten voor de leervakken maar ook om kinderen meer over zichzelf te leren en ervaren. En helemaal gaaf zou het zijn als ik naast dat ik weer in Boskoop geluk mag verspreiden ik dat ook op een andere school mag doen!

Ik heb me ook verdiept in een langzame snelheidsverwerking. Met het boek “Ik snap het wel, maar niet zo snel” ben ik veel te weten gekomen over wat het is. Dit boek is echt geschreven voor ouders en boordevol tips en handreikingen. Mooi is dat ik ook al wat collega’s geïnspireerd hebt en zij het nu ook lezen. Zo komen we er met z’n allen steeds meer over te weten!

Ik heb een eerste arrangement afgerond op Octantschool Fontein. Leuk om als coach zo dicht bij het onderwijs betrokken te zijn. Een leerkracht die open stond voor tips en een knul die erg gemotiveerd was om groep 8 op een fijne manier af te sluiten. We hebben heel wat bereikt. Ik sta er zeker voor open om volgend jaar het coachen thuis te combineren met begeleiden op school.

En zo in juli rond ik altijd wel af met kinderen. Ze zijn er weer klaar voor om zelf verder te gaan, ze zijn gegroeid en staan steviger in hun schoenen. Klaar om zonder mij door te gaan, al is dat soms voor ouders lastiger dan voor kinderen. Maar juist dat geeft kinderen kracht. Mooi dat ook de kinderen die ik ondersteund heb op het voortgezet onderwijs over zijn met mooie cijfers, want het was pittig hoor voor deze leeftijd; zo lang in je eigen kamer naar een scherm kijken.
Dat maakt dat er weer ruimte komt om nieuwe kinderen aan te kunnen nemen, waarbij ik de energie weer voel stromen. Zin om ook hun weer kracht en zelfvertrouwen te geven. Fijn dat steeds meer ouders en scholen de weg naar mij weten te vinden.

Dit is ook de tijd dat ik na denk over wat ik volgend jaar wil, boeken lezen, workshops volgens, studiedagen. Ik heb er allemaal weer zin in…… in september!

Ik wens jullie allemaal een bijzondere fijne, zorgeloze vakantie en we ontmoeten elkaar weer meer in het nieuwe jaar! Wie weet kan ik dan ook weer ochtenden voor ouders organiseren over bijvoorbeeld de negenjaars-fase!





 

Brenda leest…Ik snap het wel maar niet zo snel…

Het boek heet voluit: “Ik snap het wel, maar niet zo snel….. Wat kun je doen voor kinderen met een langzame informatieverwerking?”
Steeds vaker hoor ik over een langzame informatieverwerking en ik dacht dat ik me er wel wat bij voor kon stellen maar of die aanname klopte wist ik niet zeker. Ik zag dit boek voorbij komen en was meteen nieuwsgiering.
Het boek heeft mij een hoop meer duidelijkheid gegeven over wat een langzame informatieverwerking is en dat het meer is dan dat deze kinderen een tweede keer uitleg nodig hebben.

De verwerkingssnelheid is eigenlijk een zeer complex proces en wordt op verschillende manieren uitgelegd en ook gemeten. Het heeft te maken met de snelheid waarop mensen informatie kunnen verwerken met de verschillende zintuigen. Het gaat daarbij om visuele verwerking, verbale verwerking en motorische verwerking. De langzame informatieverwerking valt vooral op omdat onze cultuur gericht is op snelheid; we willen dingen graag snel en efficiënt doen. En dat is nou precies waar deze mensen moeite mee hebben. Om de verwerking te meten worden vaak testen en onderzoeken gebruikt waarbij op tijd gewerkt moet worden.

Waaraan herken je een kind met een langzame verwerkingssnelheid? Dit zijn de kinderen die vaak als laatste klaar zijn. En dan niet alleen met hun taalwerk of rekenwerk maar ook met lunchen, spullen bij elkaar pakken om naar school te gaan, aankleden en klaar zitten voor een les.
Kinderen waar je als ouder vaak tegen zegt, of soms zelfs tegen schreeuwt, dat het eens wat sneller moet zijn en zijn best moet doen. Kinderen waarvan je snel het idee krijgt dat ze lui zijn of ongeïnteresseerd. Maar let op: deze kinderen kunnen echt niet anders. Hun hersenen werken echt net anders dan die van kinderen met een gewone verwerkingssnelheid. Het heeft te maken met de neurotransmitters, myeline en de grootte van de synaptische ruimtes. Een best wel ingewikkeld verhaal maar erg interessant, nogmaals de hersenen werken dus echt anders. Dit wordt op een zeer begrijpelijke wijze uitgelegd in het boek.

Als je kijkt naar de verschillende verwerkingsgebieden weet je dus nu ook meteen dat het effect kan hebben op de algehele ontwikkeling van het kind. Iets op het bord zien, lezen en moeten overschrijven vergt echt meer tijd, het zoeken van spullen in een overvolle kast is echt heel moeilijk en woorden en letters zien en omzetten tot gesproken taal zal langzamer ontwikkelen en dit zijn natuurlijk slechts enkele voorbeelden. De motorische verwerking heeft niet te maken met of je hard kan rennen of niet, het gaat vooral om de motorische handeling die volgt op een instructie. Bijvoorbeeld om iets te pakken of aan te geven.
Ik zou ouders met een kind met langzame verwerkingssnelheid, of die zelf een langzame verwerkingssnelheid hebben, echt aanraden dit boek te lezen. Dit boek helpt ouders echt van begin tot het eind. Ik ben niet altijd een voorstander van “labels plakken” op kinderen maar voor de verwerkingssnelheid is het echt erg zinvol omdat je dan weet wat er speelt en je als ouder daar adequaat mee om kan gaat.

Dit boek legt je uit hoe je met de drie A’s je kind heel veel verder kan helpen. Die staan voor accepteren, aanpassen en advocaat spelen voor je kind. Er staan in dit boek heel veel praktische tips uitgelegd aan de hand van voorbeelden zodat je deze goed kan toepassen aan je eigen situatie en waarmee je je kind dus echt kan ondersteunen.
Het boek is ook voorzien van checklists zodat je zelf dingen kan onderzoeken of dat van toepassing is op jullie kind, of dat nou voor een onderzoek is of na het onderzoek.

Een leven met een langzame verwerkingssnelheid hoeft een succesvol leven niet in de weg te staan. Maar als niemand je begrijpt en je steeds negatieve opmerkingen hoort, kan dat op de lange duur een succesvol leven wel in de weg staan. Dit doet namelijk wat met je zelfvertrouwen en zelfbeeld en deze schade kan groter zijn dan een langzame verwerkingssnelheid uiteindelijk zal zijn.

Echt een aanrader dus dit boek, voor leerkrachten, voor ouders van kinderen waarbij een langzame verwerkingssnelheid al is vast gesteld en voor ouders van kinderen die altijd langzaam zijn! Laat je het aan me weten als je het gelezen hebt en of het jullie verder geholpen heeft?