Ik vind het prettig om goed contact te hebben met de ouders van kinderen die bij mij in de praktijk komen voor coaching of ondersteuning. Ik bel en app wat af, zo blijf ik goed betrokken.
Zo had ik ook deze ochtend een moeder aan de lijn. Zij vertelde over een situatie waarbij haar zoon met een vriendje thuis aan het spelen was en er andere vriendjes voor de deur stonden om hem ook uit te nodigen om te spelen. Buiten. Het eerste vriendje gaf aan dat niet te willen, de jongen zelf had er eigenlijk wel zin in. Maar ja wat doe je in zo’n situatie? Nu gaat het hier om een hele sociale jongen met een zachtaardig karakter die niemand teleur wilde stellen en graag met iedereen speelt. Lastige situatie!
Maar wat ben ik blij dat dit soort situaties er weer zijn! Deze “lastige situatie” is zo’n mooi leermoment voor deze jongen en ook voor zijn vrienden. En dit soort leermomenten zijn precies datgene wat kinderen in de “Corona-tijd” gemist hebben. We komen er steeds meer achter dat kinderen in die periode echt even stil gestaan hebben wat ontwikkeling op sociaal vlak betreft. We hebben een tijd achter ons liggen van veel minder sociale activiteiten en dus veel minder kansen voor kinderen (en mensen) om deze ontwikkeling door te maken!
Ouders hebben de neiging om hun kinderen te beschermen voor alles wat moeilijk en lastig is, maar laten we proberen kinderen de kans te geven om te leren van lastige situaties en ze daar dus ook “fouten” in te laten maken. Fouten waar ze op kunnen reflecteren en bedenken of dit handig was of dat ze het volgende keer wellicht anders aanpakken.
En zoals zo mooi wordt omschreven in “How 2 talk 2 kids” is het goed om na zo’n situatie eens alleen maar te zeggen “Jeetje, dat was een lastige situatie voor je!” Soms is het dan verbazingwekkend hoe ze zelf gaan praten en met ideeën komen. Probeer maar eens!
