Soms heb je als volwassenen eigenschappen waar je niet trots op bent en waarvan je je bewust bent dat ze niet altijd in je voordeel werken. Je kan soms zelfs je eigen eigenschappen vervelend en of irritant vinden.
Zo deze moeder die zo af en toe één van haar eigenschappen bij haar zoon terug ziet. Eigenschappen waarvan zij inmiddels weet dat ze niet altijd een positieve uitwerking 
hebben op je leven. Ze zag en hoorde bij haar zoon soms zoveel gemopper en onvrede waarbij hij bij situaties die niet lekker liepen altijd de schuld bij een ander legde. Waar zou dit door komen en hoe kon zij hem helpen? Dat was de hulpvraag waarmee zij bij mij voor een oudercoachsessie kwam.
Er kunnen tal van redenen zijn waarop kinderen maar zeker ook volwassenen de schuld op een ander afschuiven en letterlijk wijzen naar een ander.
Het kan te maken hebben met een minder positief zelfbeeld. De fout bij de ander leggen, is heel veilig. En op deze manier hoef je zelf niet de verantwoording te nemen wat ook geen deuk in je zelfvertrouwen oplevert. Voor mensen met een laag zelfbeeld en weinig vertrouwen kan het falen bij een activiteit voelen als persoonlijk falen. Zij voelen zich als persoon te kort komen. Zij kunnen de actie niet los zien van hun zijn en denken dat zij als persoon niet goed genoeg zijn. Let daarom eens op, als je boos wordt op je kind of hem ergens over terecht wijst, dat je vooral benoemt wat hij heeft gedaan. Dus niet “Wat ben jij onhandig!” maar “Wat heb je dit onhandig gedaan!” Zo gaat het kind steeds meer beseffen dat hij als persoon oké is maar soms dingen doet, die anders kunnen.
Ook aspecten als omgaan met teleurstelling, het hebben van veerkracht en het kritisch kunnen kijken naar jezelf kunnen een rol spelen van de schuld bij een ander leggen. Hoe staat dat ervoor bij jou kind? Heeft jouw kind een beetje zelfreflectie? We praten er steeds meer over dat het geven van complimenten heel waardevol is. Dat is helemaal waar totdat we overal een compliment over geven, ook als de inspanning van het kind heel matig is geweest, of de tekening eigenlijk helemaal niet zo geweldig is. We ontnemen het kind de kans om kritisch naar zichzelf te kijken en zo een reëel zelfbeeld te ontwikkelen. Complimenten voor inzet of complimenten om wie het kind is zijn veel krachtiger en hebben een hoger rendement.
Natuurlijk wilde deze moeder haar zoon heel graag helpen dus hebben we ook gekeken naar wat hem zou kunnen helpen of zou kunnen laten inzien dat hij soms zelf ook verantwoordelijk is voor iets wat minder leuk is of niet goed ging.
Belangrijk om te kijken naar de situaties wanneer het volgens hem mis ging. Eens kritisch onder de loep leggen. Had hij hier iets aan kunnen veranderen? Bijvoorbeeld door anderen te vertellen het op een andere manier te doen, of te stoppen? De regie in handen nemen om het anders te laten verlopen? Zo ja, probeer dit een volgende keer eens! Maar kon je eigenlijk helemaal geen invloed op uit oefenen, zorg dan ook voor wat berusting. Het is niet anders en natuurlijk mag je kind dan teleurgesteld of zelfs boos zijn. De reactie als ouder mag ook wel eens zijn “Wat jammer, je had er zoveel zin in!”
Deze moeder kan zelf met haar zoon aan de slag. Wat een mooie manier van kennis delen tijdens een oudercoachingsessie!
